Son yıllarda “tampering” yani ayartma kaçınılmaz bir şekilde kendini NBA gündemine sokuyor. İlk büyük tartışma 2017’de Magic Johnson’ın, Jimmy Kimmel’ın programına katıldığındaki mizahi açıklamasıyla başladı. Kimmel, “Paul George’u gördüğünüzde onunla konuşamaz mısınız?” sorusunu Lakers yöneticisi Johnson’a yöneltti. Johnson da şakacı kimliğine engel olamayıp “Birbirimizi tanıdığımız için selamlaşabiliriz ama Lakers’a gelmeni istiyorum diyemem. Buna rağmen ona göz kırpıyor olacağım. Ne demek olduğunu biliyorsun değil mi?” sözlerini sarf etti. Bu şaka Lakers’a 500 bin dolarlık bir ceza olarak döndü. Sonrasındaysa ayartma tartışmaları tekrar alevlendi. Özellikle küçük piyasa takımları bu tarz olaylardan çok büyük rahatsızlık duymakta. NBA de buna kayıtsız kalmayıp küçük piyasa takımlarının yıldızlarını takımlarında tutabilmesi için super-max kontratları hayata geçirdi. Ancak ayartma yalnızca yıldız oyunculara yapılmıyordu.
2020’de serbest oyuncu piyasası açılmadan Milwaukee Bucks’ın Bogdan Bogdanovic’le anlaşmasının basına sızmasıyla ikinci bir ayartma tartışmaları dalgası başladı. Bucks, hem Bogdan’ı alamadı hem de ikinci tur draft hakkından oldu. 2021’de ise Lonzo Ball, Bulls’la; Kyle Lowry, Heat’le anlaştı. Bu anlaşmalar oyuncuların takımlarla konuşmaya başlayabileceği saatin ilk saniyelerinde açıklandı. Pelicans, o yaz Lowry’e talipti. Ball da Pelicans’ın sınırlı serbest oyuncusuydu. İki oyuncuyu da elinden kaçıran Pelicans, NBA’den soruşturma açılmasını talep etti. Soruşturma sonucunda Bulls ve Heat’in ikinci tur draft haklarına el kondu. Bu yaz ise Jalen Brunson ve P.J. Tucker’ın çoktan Knicks ve Sixers’la anlaşması diğer takımları ve lig yönetimini rahatsız etti. Muhtemelen bir soruşturma daha bizleri bekliyor.
Dönüp dolaşıp her yaz farklı karakterlerle aynı tartışmaları yaşamak ise son derece can sıkıcı olup NBA’in repütasyonunu zedeliyor. NBA’in tüm aktörleri herkesin herkesle ayartma yaptığının farkında. Kimin canı yandıysa o şikayette bulunuyor. NBA yönetimi ise yıllardır “gözümüze sokmayın da ne yaparsanız yapın” politikasını uyguluyor. Takımlar ve yönetimlerin çocukluğu bırakıp bu konuya gerçek bir çözüm getirmesi gerekiyor. Çünkü ayartmanın günümüz dünyasında engellenmesinin imkanı yok. Menajerlerlik şirketlerinin her takımda oyuncusu var ve bu bahaneyle kolaylıkla ayartma görüşmeleri yapılmakta. Bunun kontrol edilebilmesiyse mümkün değil. NBA, halihazırda oyuncuların kendi aralarında ayartma yapmasına izin veriyor. Artık yaklaşan Toplu İş Sözleşmesi görüşmelerinde sezonu sona eren ve kontratı biten oyuncuların takımlarla görüşmesine izin verilmeli. NBA istese de istemese de bu görüşmeler gerçekleşiyor. Yapılması gereken günümüzün gerçeklerini kabul etmek. Aksi takdirde bu tartışmaların sonu gelmeyecek.
Selçuk Saraçoğlu
