Gecenin ikinci maçı olan Utah Jazz – Oklahoma City Thunder mücadelesi, özel olarak takip etmeyi arzuladığımız bir karşılaşmaydı. Bojan Bogdanovic’in sakatlığa bağlı vedasının ardından nasıl bir oyun sergileyeceği merak konusu olan Utah Jazz’in karşısında sezonun sürpriz takımı Oklahoma City Thunder varken müsabakayı analiz etmemek olmazdı. İşte iki takımın artıları ve eksikleri; doğruları ve yanlışları:
İki ekip de maça kısır başlasa da daha hızlı toparlanan taraf Oklahoma City Thunder oldu. Gallinari, maçın başında OKC’nin skor yükünü çeken oyuncuydu. Oklahoma ekibinin parkede Chris Paul varken el yakan topları İtalyan forvete teslim etmesi, kendisinin takımdaki rolünü kanıtlar nitelikte. Bizce ligde hak ettiği değeri göremeyen oyuncularından birisi. Tam bir görev adamı. Gerektiğinde tamamlayıcı rolde başarılı bir dış atıcı.; gerektiğinde “acil durumda camı kırınız” butonu.
Öte yandan Utah Jazz, ilk yarı özelinde ne hücumda ne savunmada varlık gösterebildi. Bojan Bogdanovic’in sakatlığının takımı bu kadar etkileyeceğini biz de tahmin etmemiştik açıkçası. Tüm gözlerin Donovan Mitchell’e çevrildiği Utah temsilcisinde Mitchell’in eli soğuksa Jazz takımca bocalıyor. Oyun akışında varyasyonlara sahip değiller. İnişli çıkışlı performansına rağmen kumaşı belli bir oyun kurucuya (Michael Conley Jr.) sahip olmalarına rağmen oyunun akışı tamamen Donovan Mitchell’e odaklı.
Jazz’in ofansif açıdan verimsizliğini Donovan Mitchell’a yıkmak doğru olmaz. Artık hücumda tıkır tıkır işlemek istiyorsanız salt çember savunucu uzunlardan kurtulmanız gerek. Üst üste iki kere Yılın Savunmacısı Ödülünü kazanan Rudy Gobert’i değersizleştirmek tabi ki yersiz olur; ancak kendisine bir kar/zarar tablosu yazılsa modern basketbolda eksilerinin daha fazla olması muhtemel. Üstelik Rudy Gobert, boyalı alandaki caydırıcılığını da bugün pek gösteremedi. Steven Adams, Gobert’e karşı hiç fena iş çıkarmadı; hatta üstünlük sağladı.
İkinci periyotta da benzer bir senaryo yaşandı ve soyunma odasına 66-42 OKC üstünlüğüyle gidildi. Thunder pandemi arasından önceki formda performansını sürdürüyor. Oklahoma ekibinin yıldızlar topluluğu olmadığını, aksini kalburüstü ve oldukça uyumlu bir oyuncu grubuna sahip olduğunu defalarca söyledik. İlk yarıda da bunu kanıtladılar.
CP3: 14 sayı, 5 ribaunt, 4 asist
Danilo Gallinari: 12 sayı, 2 ribaunt
Shai Gilgeous-Alexander: 12 sayı, 6 asist
Steven Adams: 10 sayı, 6 ribaunt.
Oklahoma temsilcisi ilk yarıda %65 şut isabetinin yanı sıra 7/14 ile %50 dış atış isabeti yakaladı. Üstelik bunu yaparken rakibine istatistik kağıdının diğer kolonlarında da ezici üstünlük sağladı:
OKC: 23 ribaunt > Jazz: 11 ribaunt;
OKC: 5 blok > Jazz: 0 blok.
Takım isimlerini kapatsak ve Rudy Gobert hangi takımda diye sorsak, muhtemelen herkes Thunder’ı gösterirdi.
İlk yarı itibariyle Oklahoma ekibinin istatisik sütununda olumsuz tek veri top kaybıydı. 24 dakikaya 10 top kaybı sığdıran Thunder oyuncuları, bu top kayıplarının dördünü iki takımın da düzen dışı oynadığı ilk 4 dakikada yaptı.
İkinci yarıda Utah temsilcisinde bir değişiklik görür müyüz diye bekledik, ancak nafile. Maç boyunca %39 ile takımca vasat altı bir şut performansı sergileyen Jazz cephesi 31 üç sayılık atış denemesindense sadece 7 isabet bulabildi.
Üçüncü periyot itibariyle hücumda vitesi bir tık yavaşlatan Oklahoma ekibi mücadeleyi %53 saha içi isabetiyle tamamlamasına karşın ilginç bir şekilde 110 sayı baremini aşamadı. Bunun altında yatan nedense Utah temsilcisinin 87 şut denemesine karşılık maç boyunca 77 şut denemeleri. Peki nasıl oldu da bu kadar az şut denediler? Cevap top kayıpları.
Genel tabloya bakıldığında başarılı bir ofansif performans sergileyen OKC’de 21 top kaybı kocaman bir eksi olarak göze çarpıyor. Şayet play-offlarda ilk turu geçebilirlerse karşılaşacakları zorlu ekipleri mağlup etmek +20 top kaybıyla mümkün olmayacaktır.
