Bill Russell, NBA tarihinin en etkili pivotlarından biriydi. Özellikle oyunun ribaund ve savunma kısımlarında çok dominant bir uzundu. Wilt Chamberlain ile olan rekabeti 60’lı yıllara damga vurdu. Chamberlain genelde atan taraftaydı, Russell ise attırmayan tarafta. Hücum yönündeki zaaflarını sadık bir takım oyuncusu olmasıyla kapattı. Atletizmi ve blok/ribaund zamanlamasındaki üstünlüğü, liderlik vasfıyla birleşince Russell rekortmen bir şampiyona ve simge bir Boston Celtics efsanesine dönüştü.
Russell, modern zamanlar öncesi NBA arenasının en değerli oyuncularındandı. Ancak onu sadece büyük bir basketbol adamı olarak tanımlamak eksik kalır. Russell, hiç kuşkusuz ki bundan çok daha fazlasıydı. Irkçılığa karşı mücadele veren cesur bir aktivistti ve siyahilerin toplumsal yaşamda görünür olması için yoğun çaba sarf eden bir öncüydü. Yaş aldıkça genç NBA yıldızlarına parke dışında destek olan bir bilge önderdi ayrıca.
Russell, bireysel yetenek olarak GOAT tartışmalarında akla gelen ilk isimlerden biri mi? Bence değil. Fakat “etki” ana başlıklı bir GOAT münazarası yapılsa Russell hiç şüphesiz bu listenin zirvesine oynar. Gerçek bir şampiyon, yalnızca sahada yaptıklarıyla değil; saha dışındaki duruşuyla da belli olur nitekim. Bu tanımla kimden bahsettiğimi elbette biliyorsunuz.
